Der Brantsch

Mei Wei hod vor kurzem zu mir g’sogt, mir miaßn unbedingt amoi zum Brantsch geh. „I mog koan Brantsch“ hob i g’sogt „und außadem woaß i ned, wos des is!“ Sie hod g’sogt, „wer heizutog no ned beim Brantsch g’wesn is, der is net in.“ „Wenn des so is,“ hob i g’sogt, „dann gehma hoit, weil in wui i scho sei.“ I hob dann im Lexikon nachg’schaut, wos a Brantsch übahaupts is. Des is Englisch: drum sogt ma Brantsch und schreim duad ma Brunch. Tunwort hoaßt brantschn und schreim tuat ma brunchen. Es handelt sich oiso um a Mischung aus Frühstück und Mittogessn. Des konn was wern, hob i mia denkt, wahrscheinlich a poor oide Semmen mit Mamalad und a Schnitzl, des wos vor Fett tropft.
Nacha samma zum Brantschn mit den zwoa Kinda. Glei am Eingang da erste Schock: 32 Markl pauschal pro Erwachsene und für d’Kinda a Zehnal pro Zantimeta Körpagröß. Dafür Ess’n, Kaffä und Tä nach belib’n, unbegrenzt.
Oiso, des geht guat o! 64 Mark für mi und mei Wei zoin, ohne daß i woaß, was i dafür kriag. D’Kinda hams gemess’n, daß g’wußt ham, wos valanga miaßn. Und wos macht unsa Sohn? Anstatt daß er se duckt und mia a wenig beim Spar’n huift, streckt er se wia a Schiraff, weil er stoiz is, daß er mit sieb’n Johr scho so groß is. Von unsra Tochta mog i garnix sog’n. De is elf Johr oid und hod so moderne Schuah o’ghabt mit hohe Absätz. Bei der ham d’Schuah alloa scho a Mark siebzge kost! „S’nächste Moi, fois mia amoi wieda brantschn, dann kimmst mit den Sandal’n“, ho i zu Ihr g’sogt, „Daß das woaßt!“ „Und wenn a Schnä liegt“ hods g’frogt. „Dann kimmst barfuaß, daß d’Sandal’n net noß wern.“ Nach samma nei in Speisesaal.
I hob ma denkt, mi trifft da Schlog. Do war aa Büffet aufbaut, so was groß hab i in meim ganz’n Leb’n no net g’seng. Da totale Wahnsinn: Hummer, Lachs, Shrimps, Kaviar. Aba aa guade Sachn, wia Pressack, warma Lewakaas, Gockerlhaxn. Und Salate … und Obst … und an Haufa warm’s Zeig: Lasagne, Cordon blö, Schweinsbrat’n mit Knödl, Pommfritz, Nud’ln … und Nachpeis’n: Schokocreme, Nußcreme, Eis und no einiges, wos is gorned kennt hob. Und Kaas in Mass’n, weil da Kaas schliaßt ja den Mog’n.

Ja wenn des so is, hob i mia denkt, dann is des wos anders! De 32 Mark vafriß i locka und de 2 Meta 84 von de Kinda notfois a no!
I woit glei mit am Trumm Tella hin zum Büffet und wos hoin, aba mei Wei hod g’sogt, des hot koan Stil, wenn mal glei hirennt. Z‘erst miaß ma uns hisitz’n und wos z’Dringa b’stelln. Oiso guat, wenns moant, no b’stell ma hoit z’erst. S’Wei und i ham an Kaffä b’stellt, d’Kinda woit’n an Schbäzi, „Es sauft’s an Tä,“ hob i g’sogt, „der kost nix!“ Aba s’Wei hot g’sogt, sie griang an Schbäzi. Des war mia dann aa wurscht. Auf alle Fälle bin i danoch hi an’s Büffet. Z’erst amoi a hoibat’s Pfund Lachs auf’n Tella aufig’haut. Weil grod beim Brantsch gibt’s Leit, de san dermaß’n rücksichtslos und fress’n den deian Lachs ois erst’s weg. I hob ma denkt, bevor do so oana kimmt, pack liaba i den Lachs!
Zum Lachs hob i no an Heringssalot mit roten Bete, weil des farblich recht guat z’ammpaßt, des blaße rot vom Lachs und des kräftige rot vom Heringssalot. A paar Tint’nfischring süaßsauer z‘wengs dem Eiweiß und daß a wen’g wos herzhaft’s dabei is, hob i ob’n d’rauf zwoa Scheib’n rot’n Pressack g’legt. Und drei Brez’n.
Wia des g’essn war, hob i mia an Salottella zammag’richt, zwengs de Vitamine, do san Salate ideal. A guat’s Pfund reine G’sundheit hob i aufg’schlicht auf mein Tella. Nudlsalot mit Sahne, Schweizer Wurschtsalot, Eiersalot, Fleischsalot, Käsesalot pikant. Daß net z’gsund wird, no a dicke Scheim warma Lewakaas und drei Brez’n. Is recht guat g’wesn, da Salottella. Do hoaßt’s, was g’sund is, is net guat. So a Schmarr’n!

Auf so vui G’sundheit 'nauf war ma dann wieda nach wos Herzhaft’n.

Drei Gockerlhax’n in Aspik, a Pfünderl g’reichat’n Aal und vier Schinkenröllchen mit Spargl, weil da Spargl is kalorienarm und harntreibend.

I hob ma dann a Weißbier b’stellt, weil nach 8 Tass’n Kaffä brauchst a moi wos G’scheits, sonst haut’s dir den ganz’n Mong durchananda. Und außadem: Wenn d’Kinda den deian Schbäzi saufa derfa, na wird i mir ois Vadda a aa Weiz’n genehmiga derfa, oda?
Nach dem Weißbier und de Schinkenröllchen hob i mir denkt, daß was Warm’s zwisch’ndurch net schod’n kannt und i bin wieda ans Büffet.

I hob mir a Lasagne g’numma mit Pommfritz und vorsichtshoiba no a Cordon blö, weil do bloß no elfe do g’wes’n san.
Daß net zu exotisch wird, hob i no zwoa Scheib’n Schweinsbrat’n draufg’legt und zwoa Knöd’l hob i eispreiz’n miassn, sonst hätt’ses direkt vom Tella owig’haut.

Wia i grod mit meine eig’spreizt’n Knödl vom Büffet weg woit, triff i an Direktor vo meina Bank. I hob g’moant, i siech net recht: Der hot auf seim Ries’ntella oa dünne Scheim Melone und zwoa winzige Scheiberl Schink’n draufg’hobt, sonst nix! Der Mo zoit 32 Mark und na ißt er a Melone! I hob zu mein Wei g’sogt, daß ma uns des genau übalegn miaß’n, ob mia so am Mensch’n übahaupt unsa Geld overtrau’n kenna. Der konn ja mit’n Geld net umgeh‘, der wirft’s ja scho privat zum Fensta naus!

Nach de warma Speis’n war i eigentlich ziemlich satt, aba de guad’n Dessert woit i auf jed’n Foi probier’n, scho aus Prinzip, daß i in bin!

I hob nacha a Mischung aus verschiede Cremes g’hoit: Vanillecreme, Nußcreme, Schokocreme. Insgesamt a schwach’s Pfund und dazua sechs Kiwi’s. Wia i grod von da Vanillecreme auf Nußcreme umsteig’n wui, hob i schbeim miaß’n!
I wuis net näher bechreib’n, aba des war koa scheena Anblick, wennst im Restaurant kaasweiß üba da Kloschüss’l hängst und vor deina lieg’n de zwoaradreißg Mark in Naturalien.

Vielleicht is mei Bankdirektor doch net so dumm, wia i glaubt hob!