Seninle kurdugum hayalleri başkasıyla
yaşayacak kadar güçlü değilim.
O aracın yanından geçen hiçbir şeyden
habersiz, günahsız, masum çocuk benim.
Oradan geçen otobüs şoförü benim. Arka
koltuktaki yolcu benim. Önde oturan da
benim. Hemen yanındaki dükkanın içindeki
de benim. O karakoldaki polis memuru
benim. Onlara kan vermeye giden de benim.
Bu ülkede bu kadar BEN varken sen o
aşşagılık emellerine ulaşabilecegini mi
sanıyorsun? Bu ülkede BEN bitmez! Ama o
dagların tepesinde, o deliklerin içinde domuz
gibi yaşayan sen bitmeye mahkumsun ’