Dann liefern wir ihm doch mal wenigstens einen Happen.
deme sneden stucke scal he aaf snyden, unde de here, de myd eme hed,
des ghelic, wol he de maghworst weine mer senden, dat mag he don.
Wene de haluen sulte honede werden vor ere denste, de scholen de desme dar inne soken, unde scoled se senden unsen edelsten heren up eyner rinden brodes van deme wegge, weme se willen. Ok moghen se soken de krotzeln in den sulven hoveden, unde senden se umme in der sulven wise.
Unde weme de bacribben werden, de scholen dar af sniden eyne lange suarden van dren vinggeren breyd, unde scholen darup strowen sold, unde leggen dat to hope twischen twe rynden wittes brodes dat hed to reventer eyn porfirius. Unde don dan dat solt reyne af, unde senden den unse heren eyneme eder twen, dat se dar van snyden. Dusse wyse heft uppe deme reventere ghewesen manych jar dorch houesched willen.
Unde de kemerer dre, de scolen dat also bestelen under sik, dat juwelk dene to eyner tafelen to reventere unde beware, was dar nod sy.
Wel ok de deken, eder welic Domhere dar is, to reventer eynen kese halen laten myd orloue des dekens, dat juwelk dar van snyde, dat mag he don. Unde wen unse heren uppe deme reventere syn unde dar eten willen, Unde dar neyn deken en is, do scal de hogeste domhere, de dar is, an wygghinge in des dekens stede sitten gan in aller wyse, alse de deken dar sulven jeghenwordig were. Uppe dat de reventer jo nicht nederuellich en werde.
„aaf snyden“ tippe mal auf abschneiden, „suarden“ Schwarte, „sold“ Salz, „manych jar“ manches Jahr lang, „Domhere“ Domherr, „jo nicht“ ja nicht usw.
Soll jeder mal drei vier Wörter anhängen, dann motivieren wir unseren lilolung, hoi wir sind doch nicht so…
Gruss,
Mike